مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
شاعر : محمود مربوبی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : چهارپاره
خـاکـستـر وجـود مـرا می‌دهـد به بـاد سنگـیـنی عـزای تو یا حـضرت جواد
تشنه، میان خانۀ خود دست و پا زدی یک جرعه آب، همسر تو، دست تو نداد
زهری که ذرّه ذرّه تنت را مذاب کرد خونی به قلب فـاطمه و بـوتـراب کرد
سوزانده تر ز زهر جفا، ظلم همسر است غربت میان خـانه، دلت را کـباب کرد
پاره جگر شدی و کنارت طبیب نیست اینجا کسی به فکر امام غـریب نیست
وقتی که پای بغض علی در میان بُوَد زهر و جفا و کینۀ همسر عجیب نیست
گر چه به لب رسیده نفس های آخـرت لب تشنه ای، شبـیـه لـب جـدّ اطهـرت
امـا هــنـوز یــاد گــل یــاس پــرپـری یـاد مــدیــنـه کـرده ای و یـاد مــادرت
شکر خدا که دور و برت خواهری نبود در وقت دست و پا زدنت، مادری نبود
شکر خـدا کـنیـزکی از نـسل سـاربان آنجـا به فکـر غـارت انگـشتـری نبود
|